Jest w wychowaniu procesem tworzenia się (harmonizowania) środowiska, w którym to, co różni nie dzieli, ale łączy i właśnie ze względu na różnice kształtuje postawę akceptacji, odpowiedzialności, zaufania, przyjaźni, tolerancji, służby i poczucie bezpieczeństwa. Wychowuje do postawy szacunku dla godności człowieka – do miłosierdzia, posłuszeństwa i odwagi.
W środowisku integracyjnym dzieci sprawnych i dzieci niepełnosprawnych, powstaje jedność (wspólnota) nie tylko na skutek bycia razem, wspólnej nauki czy zabawy, ale w wyniku dostrzegania się nawzajem, bycia sobie potrzebnym, na skutek powiększającej się postawy służby.
Polska jest bogata. Ma dzieci i młodzież, którym można zaufać, na których można polegać. Dzieci potrafią inwestować w dzieci, to stanowi istotę wychowania integracyjnego.
Spotykanie się „DWÓCH ŚWIATÓW JEDNEGO DZIECIŃSTWA”, jest dla dzieci sprawnych i niepełnosprawnych wielką przygodą
i wyzwaniem do wzajemnej akceptacji.
ISTOTNE PYTANIE:
Kto więcej otrzymuje, kto więcej daje? Dzieci niepełnosprawne czy dzieci sprawne? Jest to pytanie o przyjaźń między dziećmi. Owocem tej przyjaźni jest rehabilitacja duchowa – społeczna, obejmująca nie tylko dzieci niepełnosprawne, ale również i ich rodziny. Co otrzymują dzieci sprawne? Radość z tego, że są potrzebne swoim PRZYJACIOŁOM na wózkach, otrzymują zrozumienie wartości życia w służbie dla innych.
Co otrzymują dzieci niepełnosprawne? Otrzymują sprawność akceptowania siebie, radość ze swego istnienia.
Drogi dojścia do tego celu to udział dzieci sprawnych w terapii zabawy, w terapii muzycznej, w terapii zajęciowej – plastycznej, terapii gier, terapii teatralnej, kontakty towarzyskie, wspólne wycieczki, spotkania w małych grupach – układanie zajęć w ten sposób, aby „dzieciństwo dynamiczne” inspirowało do radości i twórczości „dzieciństwo zranione”.
Jest to lecząca obecność dzieciństwa w dzieciństwie.
Realizacja programu integracyjnego „Dzieci – Dzieciom” najlepiej udaje się wtedy, gdy w ten proces włączają się całe rodziny dzieci niepełnosprawnych i dzieci sprawnych. Stąd więc nazwa Fundacji Dzieci – Dzieciom, może być uzupełniona wezwaniem „RODZINY – RODZINOM” jako wynik współpracy integracyjnej rodzin.
NASTĘPNYM PROBLEMEM, który należy jasno określić, jest sytuacja dziecka niepełnosprawnego i sprawnego w świecie współczesnym.
Jest to sytuacja egzystencjalnego zagrożenia ze strony zatrutego środowiska przyrody i ze strony dezintegracji zagrożonego moralnie środowiska ludzkiego.
W takiej sytuacji zagrożenia dzieciom i młodzieży, potrzebny jest wyraźny i jasno określony kierunek życia i wypełnienie życia wartością przyjaźni, odpowiedzialności, miłosierdzia, szacunku dla człowieka i dla ludzkiego cierpienia, szacunku dla pracy, życzliwości i zaufania w miejsce agresji.
W programie integracyjnym „Dzieci – Dzieciom i Rodziny – Rodzinom” konfrontując dziecko zdrowe – sprawne, z cierpieniem i problemami dziecka niepełnosprawnego , Fundacja realizuje program zapobiegawczy, a w miejsce zagrożeń, proponuje dzieciom
i młodzieży cel dla którego warto żyć.